dinsdag 19 juli 2011

Sanur, dinsdag 19 juli 2011.

@Smoothiebar dus....

Goede morgen allemaal,

Het is alweer dinsdag de 19e juli en mijn laatste dag op Bali. Morgenochtend vroeg vertrek ik naar Ambon, terwijl mijn zusje met haar man en dochter die ochtend naar Hong Kong zullen vertrekken en van daaruit naar Bali. Grappig om voor de eerste keer na al de keren dat ik hier al was, in Indonesië te zitten met het besef dat je bloedeigen zusje er ook is…..
Terug naar gister.
Gister weer een van de vele rustige dagen in Sanur. Vroeg opgestaan en ontbijt bij mijn stamkroeg: Smoothiebar aan de overkant van de straat. Daarna met R & C kopje koffie met een brownie en blog bijgewerkt.
Mandjes bij Hardys...
Naar kamer gegaan en netbook opgeruimd en vervolgens een stuk gaan lopen. Dit werd een flink stuk. Ik moest nog wat boodschapjes doen bij Hardys, maar er kwam geen bemo langs en dus ben ik er ongemerkt helemaal naar toe gelopen. Alhoewel ongemerkt…. ik voelde mijn voeten wel. Kreeg kramp in beide voeten en ben maar gaan lunchen bij Hardys. Tofuburger…. ofwel een wit bolletje met tahu erop. Grappig…. nog nooit zo’n vreemd broodje gehad. Smaakte wel.

Mandjes bij Hardys....
Tijdens het rusten en het eten viel mijn oog op de prachtig gekleurde manden rechts van me. Ik heb er al één thuis. In december gekregen van Lidy toen we ook al hier waren.

Straks met Carol afgespoken om naar Hardys te gaan en eens kijken of ik er een paar meeneem naar Nederland.

Gisteravond weer bij Benno’s gegeten. Tuna steak salsa. Wel lekker en mijn maag houdt het ook allemaal.

Het Molukt altijd....
Verder ben ik een boek aan het lezen van Frank Akihary – Het Molukt altijd. Dat verhaal zou ikzelf geschreven kunnen hebben. Mijn motto WILLEN is KUNNEN komt er duidelijk in naar voren. Het met passie overbrengen van je vaardigheden op anderen of het stimuleren, activeren, motiveren en al de andere eren van jongeren. Het herkennen van talent bij jongeren en het wakker maken hiervan bij deze jongeren. Het geloven in jezelf en er voor gaan. Moest denken aan het meest turbulente jaar in mijn onderwijs carrière. Het jaar 2011!!!  Het getreiter….. 2 lange jaren waren het….. 2 hele lange jaren en uiteindelijk de onverdiende onvoldoende… de druppel! Het aanvechten hiervan en het moeten verschijnen voor een bezwarencommissie. Na een lange strijd dit natuurlijk winnen.
Dit alles na al de goed bedoelde adviezen van collegae. “Laat je overplaatsen naar een andere afdeling. Hij maakt je ziek. Dit is niet goed voor je gezondheid” of  “Speel het spel mee” en “Teken die onvoldoende en ga een verbeter traject in”. Alles zo goed bedoelt, maar niets voor mij. Ik ga er niet in mee…. Dit klopt niet, dit is puur machtsmisbruik. Ik heb altijd gezegd “Hij werkt zichzelf er wel uit en dan kan ik niet meer terug. Mijn hart ligt hier en dit laat ik me niet afpakken. Door niemand!!!!” Nog geen half jaar later en binnen een week na mijn eerste beroepszaak ligt hij er inderdaad zelf uit. Door eigen toedoen…… hij heeft gefraudeerd. Heeft nog mazzel dat hij niet aangegeven wordt, omdat hij het al zo zwaar heeft…. Nog 5 maanden ontvangt hij zijn salaris en inmiddels heeft hij elders een baan gevonden kwam mij ter ore.
Dit verhaal wilde ik in de vakantie vergeten, maar door het lezen van het boek van Frank kwam het toch weer boven.

Ik ben ervoor gegaan. Ik houd van mijn werk en laat me dit door niemand ontnemen. In augustus start ik weer met frisse moed!!! Lekker uitgerust en klaar voor een nieuw studiejaar.

Belangrijkste in deze is het blijven geloven in jezelf, in je eigen kunnen. Het trouw blijven aan jezelf….. bla bla bla….. de mensen die me kennen weten dat ik  dit doe en het vergt dus geen verdere uitleg.

Ik ben lekker in Indonesië en ik voel me hier thuis en welkom. Het blijft me een warm gevoel geven wanneer de mensen hier zeggen “Welcome home miss Anna”.
Besef ook dat ik de afgelopen 3 jaar inmiddels 6x hier ben geweest. Vorig jaar zelf 3x. Besef ook dat ik na de ellende op het werk zo snel mogelijk hierheen wilde, gewoon vanwege het welkom zijn en het thuis gevoel. Bijtanken en weer gesterkt verder in Nederland….

Morgen naar de Molukken en daarna weer terug naar Bali voor 10 dagen en nog een weekje Hong Kong.

Azië…. dat was het dan. Denk dat ik daarna even iets anders ga doen in de vakanties.

Oktober naar Suriname…. Kijkje nemen in het onderwijs aldaar en wellicht over twee jaar hier een jaartje naartoe laten detacheren. Een nieuwe uitdaging.

Maar lieve mensen, merk dat mijn verhaal een andere draai heeft gekregen…. Doesn´t matter….. het gaat zoals het gaat.

Ik zit dit overigens met netbook op schoot in bed te tikken. Ik ga maar eens opstaan, douchen en aankleden en naar de Smoothiebar voor mijn ontbijt. Heerlijk vroeg vandaag. Hoef ik niet meer het verhaal te tikken, alleen maar copy – pasten….. lang leve de techniek!

Dit is het voor nu. Voor degenen die niets te doen hebben en zin hebben in een inspirerend boek: Frank Akihary / Het Molukt altijd / Totemboek – ISBN 978-90-77557-83-9 en nee, ik krijg geen commissie…. Ik zet het hier neer omdat het kan….

Knuffel uit Bali and enjoy your day!!!
Ans x

Processie heenweg....
Op de terugweg van Hardys gister
trof ik deze processie in mijn straat. Snel even een kiekje gemaakt.....





Processie heenweg..



Processie terugweg...
Processie terugweg...



Zo´n anderhalf uur later hoorde ik de muziek weer en waren ze op de terugweg. Weer een aantal foto´s gemaakt heel snel....